Het is zondagochtend, 11u en ik zit aan mijn bureau met een theetje in mijn hand. Kamillethee, want dat geeft me een warm en rustig gevoel. Vanaf mijn bureau heb ik een prachtig zicht op de binnenkoer van het kasteeldomein van Nieuwenhoven. Het zonlicht valt op de ramen van het cafeetje. Ook al zijn de deuren gesloten voor publiek, binnen lijkt het nog even gezellig te zijn. Rondom het domein trekken enkele wandelaars erop uit om te profiteren van deze mooie dag. De katten van de buren doen dan weer het tegenovergestelde en zoeken hun weg richting een warme plek. Ja, ik hoor dat er eentje al aan onze voordeur staat.

Hoe lang is het geleden dat mijn ogen naar zoveel rust hebben mogen kijken? En toch gonst het in mijn hoofd van de drukte en is mijn hart vervuld met ongemak.

Want het is december

Elk jaar overvalt “de decemberdrukte” me. De familiefeesten komen eraan, mijn verjaardag is nog maar net gepasseerd en 2019 wuift al in de verte. 

Vorig jaar heb ik tijdens de kerstperiode mijn lesje wel geleerd waardoor ik dit jaar op tijd in actie ben geschoten. Alle kerstcadeaus werden weken geleden besteld en ondertussen staan ze ook mooi ingepakt in de kast. Op 24 en 25 december worden ze overhandigd aan de juiste persoon. Last minute tip: mamzel.eu. Voor elke leeftijdscategorie en man of vrouw is er wel wat te vinden.

En mijn verjaardag? Die was helemaal top! Van lekker uit eten gaan met het lief, bloemen op het werk van de collega’s, gezellig samenzijn met vriendinnen tot briefjes onder mijn ruitenwisser. Drie dagen na elkaar werd ik verrast door leuke attenties die ik niet had zien aankomen. Dank je wel!

Maar hoe pak ik die drukte dan aan?

Net omdat ik meer nood heb aan structuur en rust probeer ik mijn ontspanningsmomenten niet zo groots aan te pakken. Door niet alles te willen doen creëer ik de mogelijkheid om mijn aandacht terug te richten op het juiste, hetgeen waar ik nood aan heb.

Mijn ontspanning vind ik nog altijd in de natuur maar ook al heb ik tijd, een acht-kilometer-wandeling komt soms gewoon heel ongelegen. Het kan veel van me vragen of past gewoon niet in mijn schema. Zo kwam de dag dat ik maar twee bospaden deed omdat ik bewust koos voor ‘getaffel‘ of mooier verwoord: een slow walk. Door aandacht te geven aan de kleine dingen die ik op mijn pad tegenkwam, werd ik zelfs getrakteerd op een prachtige seizoenswisseling. De tropische kleuren en de asymmetrie waren me nog nooit eerder opgevallen.

Een week later

Een week later stormde het minder in mijn hoofd waardoor ik wel koos voor een langere wandeling. Dat leverde ook spectaculaire beelden op. Eigenlijk is het bijna ondenkbaar dat het bos er een maand geleden zo uitzag. 

Nog even nagenieten van de herfstbeelden.

Praktisch: de foto’s werden gemaakt op het Provinciedomein Nieuwenhoven te Sint-Truiden.