Dit was 2019

Ook dit jaar wordt mijn eerste blogpost een terugblik op vorig jaar. Anders dan mijn laatste overzichtspost, blik ik niet alleen terug op de mooiste momenten. De treurigste of slechtste momenten hebben me ook sterker gemaakt of nieuwe inzichten gegeven. 2019 werd een jaar van korte city tripjes, klein genot maar ook een groot onevenwicht.

Hoe zag 2019 eruit?

Januari: beleefde ik vooral buiten

Wanneer ik terugkijk naar mijn foto’s van 2019, zie ik vooral veel natuur. Ondanks de kou ben ik in januari vaak naar buiten getrokken om te genieten of om op adem te komen. En dat is precies een blijvende factor geworden doorheen het jaar. Ik geniet ervan om terug te kijken naar alle foto’s die ik in de voorbije jaren gemaakt heb en ik twijfel er niet aan dat er nog meer buitenmomenten zullen volgen.

Februari: een nieuwe woning

Stijn en ik deden heel wat opmetingen die uiteindelijk toch niet klopten, pakten onze spullen tot middernacht voorbij, en ondertekenden tot slot de akte van ons huis. Het werd een zeer intensieve maand, maar bijna een jaar later kan ik me geen andere woning inbeelden die beter bij ons zou passen.

Maart: behoorlijk kunstzinnig

In maart volgde ik een workshop Art Based Learning in het Stedelijk Museum Amsterdam. Mijn interesse werd zodanig opgewekt dat ik in april ook een korte opleiding volgde in Eindhoven. Vandaag pas ik Art Based Learning nog toe om mijn eigen gedachten op orde te krijgen.

April: de hoogtemaand tijdens de bloesembloei

Het toppunt van de zomer is voor mij met de fiets erop uit gaan in eigen omgeving en met zware benen terug in mijn eigen bed kruipen. Net zoals vorig jaar genoot ik in april van de bloesems en tal van bloesembars die openden te midden van de natuur. Zelfs tussen de plantages. Gin tonic in de zon? I say yes.

Mei: solo en safe in Riga

Een van de meest impulsieve beslissingen dit jaar was op vrijdagavond een vlucht boeken om op zaterdagochtend te vertrekken. Meestal zou ik voor het Zuiden kiezen maar dit jaar koos ik voor het Noorden: bestemming Letland. Het werd de mooiste reis van het afgelopen jaar. Ik voelde me zeker van mezelf, ontspannen en vooral ook uitgewaaid. Tijdens mijn soloreisje bezocht ik de hoofdstad van Letland, Riga, maar ook de kust van Jūrmala. Een prachtige combinatie.

Juni: duo en dubbel in Montenegro & Kroatië

Stijn en ik brachten onze grote vakantie door in Montenegro en Kroatië. Ondanks het feit dat we enorm veel mooie plekjes hebben gezien, kwam ik thuis met een dubbel gevoel. Misschien omdat we voor het derde jaar achter elkaar richting de Balkan gingen? Nu ik terugkijk naar de foto’s gaan mijn ogen pas écht open.

Juli: uitwaaien aan zee

De temperaturen liepen de voorbije zomer hoog op. De kust is mijn go to destination voor een paar graden koeler maar toch het genot te hebben van de warme zon op mijn huid. Kort na onze vakantie in Montenegro en Kroatië boekte ik een weekendje richting Middelburg.

Augustus: afscheid

In maart nam ik afscheid van mijn bomma. Vijf maanden later volgde ook het afscheid van mama. Op vijf maanden tijd heb ik nog nooit zoveel geleerd over verdriet en over het ‘anders‘ kijken naar mensen. Het heeft me sterker gemaakt omdat ik eindelijk durf te praten over mijn verdriet maar daar tegenover staat ook dat ik nog nooit zo boos ben geweest op mijn omgeving. We spreken een andere taal.

September: weg en toch dichtbij

In september voelde ik hoe vermoeid ik was van de afgelopen gebeurtenissen. Met nog enkele vakantiedagen over dacht ik eraan om naar het zuiden van Frankrijk te trekken maar dat idee bezorgde me veel stress. De afstand met de wagen, het milieuvignet en het gebrek aan voldoende tijd gaven me een onrustig gevoel.

Uiteindelijk kozen Stijn en ik voor een verlengd weekend richting Luxemburg. Mooie kastelen, het gevoel dat we ergens in de Ardennen zaten en een verblijfplaats met meer dan twee katten? Meer had ik eigenlijk niet nodig om me te ontspannen.

Oktober: vol vriendschap

Jezelf kunnen blijven tussen vrienden of vriendinnen. Het lijkt vanzelfsprekend maar dat is het vaak niet. Mijn echte vrienden of vriendinnen kan ik op twee handen tellen. Het zijn die waar ik alles tegen kan vertellen zonder me te schamen. In Hamburg op de sofa keken zij naar een (voor mij nietszeggende) film en las ik mijn boek verder uit. En dat was perfect oké. Voor zo’n momenten ben ik dankbaar.

In oktober vertrok ik ook naar de Ardennen met enkele wandelaars van de blogwandelingen. Ook een weekend om niet te vergeten.

November: afstand kunnen nemen

Afstand nemen is soms nodig. In november bereikte het gevoel dat ik nood had aan ruimte een hoogtepunt en nam ik afstand van een gedeelte mijn spullen. Ik ben nog lang niet aan het eind maar mijn gevoel van meer ruimte te hebben (fysiek en mentaal) komt geleidelijk aan terug en daar ben ik blij om.

December: elders genieten

Dertig worden. Het gebeurde in december zonder een big party en daar was ik best blij om. In de plaats vertrokken Stijn en ik voor een verlengd weekend naar Wenen. Een stad dat nog op mijn bucket list stond, omhuld in kerstversiering. Een mooier cadeau bestaat niet.

Drie weken nadien vertrokken we naar Edinburgh om de Hogmanay te vieren. Mark Ronson in de Princess Street Gardens, een symfonisch orkest en een torchlight procession. Dat zou ik zo opnieuw doen. De natuurwandeling en de botanische tuinen ook.

2019, bedankt voor de mooie herinneringen en de situaties waaruit ik heb kunnen leren. Met een argwanig gevoel kijk ik terug en met een berustend gevoel kijk ik vooruit. Hopelijk wordt 2020 wat milder.