Reizen en vakantie. Hoe gaan we ermee om?

Het zijn vraag die ik me sinds de coronacrisis regelmatig stel. Normaal gezien vertrokken Stijn en ik dit weekend naar Italië voor het huwelijk van Claudia, een van onze beste vriendinnen. Op vrijdagavond zouden we een vlucht nemen naar Milaan om vervolgens op de trein te stappen richting Verona. Toen we de vlucht boekten, vijf maanden geleden, droomden we van een pure pasta, het pittig accent en een gelato ergens op een warme trap in de stad. We zouden de avond dronken afsluiten samen met onze vrienden en de dag nadien balen omdat we moeten terugkeren naar België met een fameuze kater. Waar kijken we vandaag naar uit? Durven we nog te dromen over verre reizen?

Reizen en op vakantie gaan: een herinnering of toekomstmuziek?

Een groot zwembad, elke dag lekker uit eten of eens zot doen en een bungeejump wagen klinkt voor velen als een ideaal vakantieplan. Is het nog steeds een plan of lijkt het nu een herinnering uit het verleden te zijn?

Veel Europese landen stellen hun grenzen terug open of mikken op een bepaalde datum om toerisme terug toe te laten. Eigenlijk had ik niets liever gehoord maar toch ben ik ook onrustig. De tientallen extra regels en maatregelen staan haaks op mijn vakantiegevoel want het onbezonnen gevoel van vrijheid lijkt plots ver weg. Ik kijk er wel naar uit om te mogen landen in een ander land maar de klik naar het soort ‘nieuwe‘ reizen heb ik nog niet gemaakt.

Het onbijzondere wordt bijzonder

Kunnen we voorzichtig zijn met behulp van mondmaskers en antibacteriële gel. Kunnen we wachten op een reservatie? Kunnen we om met anderen hun ongezouten mening over ons doen en laten? En wat met afstand?

Op restaurant gaan, een dagje in de wellness doorbrengen of een daguitstap was zes maanden geleden normaal. Binnenkort zal het aanvoelen als een kleine sensatie want we mogen terug. Ik zou liegen als ik zeg dat ik er niet naar uitkijk maar ook hier ben ik bang dat we er met z’n allen zullen opvliegen. De onbijzondere belevingen worden heel bijzonder en het gaat misschien wel een beetje lijken op vakantie.

En wat zegt mijn vakantiegevoel?

Wanneer ik terugdenk aan de fijnste momenten op reis dan herinner ik me de omgeving en het bewust worden daarvan. Het ontdekken van vreemde geuren onderweg maar ook het hartverwarmend contact met de gastvrouwen- en heren van onze b&b’s. Het vakantiegevoel zit voor mij in de rust, het onvoorspelbare en het ongeplande. Laat dat nu net het hele punt zijn van het toekomstig reizen: Het is nog even onvoorspelbaar.

Het is belangrijk dat we kunnen uitkijken naar iets dus voorlopig droom ik van de minder excentrieke vakanties. Vroeger zou ik zeggen dat een vakantie aan een zwembad niks voor mij is omdat ik dat thuis ook kan maar plots klinkt het zwembad in Dobrovo aan een Italiaans restaurant heel bijzonder. Of een daguitstap naar Maastricht. Of een lange boswandeling met aansluitend een overnachting in een chalet in de Ardennen. De excentrieke activiteiten en ver weg reizen zullen mondjesmaat volgen. Toch wanneer ik de klik naar de ‘nieuwe‘ soort van reizen gemaakt heb.

Hoe denken jullie erover?
Tina

De hoofdfoto van dit blogbericht is gemaakt op een parking in Cavtat, Kroatië. Met aandacht en liefde voor de straatkatjes onderweg. Wie had dat kunnen voorspellen aan het begin van onze reis?