oktober 7, 2020

Streek-GR Haspengouw #1: Kleine natuurcontrasten in Bilzen

De zomer van 2020 stond voor mij in het teken van wandelen, véél wandelen. Samen met Bernadet stond ik op zondag 5 juli 2020 klaar voor een tocht van 130 kilometer, maar niet op één dag. We volgden de Streek-GR door Haspengouw, opgedeeld in meerder etappes tijdens de weekends en avonden.

Het werd een klein avontuurtje vol inzichten, uitdagingen en ontdekkingen. Ik deel deze ervaring graag met jullie via mijn blog.

Startschot aan Alden-Biesen

De Streek-GR gaat in een lus rond Haspengouw dus we stonden voor een belangrijke keuze: wat wordt ons start- en eindpunt?

Gelukkig waren we het er unaniem over eens dat Alden-Biesen een impressionante indruk nalaat, zowel bij vertrek als bij aankomst. Daarbovenop zou een terrasje ons wel kunnen bekoren wanneer we echt helemaal rond zijn. Wat we op onze eerste dag nog niet konden voorspellen was of de zon ook van de partij zou zijn tijdens onze aankomst. We hielden onze vingers gekruist.

Van Alden-Biesen richting Bilzen

Wat we wel konden voorspellen was hoe de route vanaf Alden-Biesen richting de Kimpel zou gaan. Ongeveer toch, want de Streek-GR overlapte voor een gedeelte de route die Bernadet en ik deden tijdens de blogwandelingen, in 2019. Toen hadden we er nog geen flauw benul van dat we, een jaar later, opnieuw over deze paden zouden wandelen.

Ook al wandelden we dezelfde route voor een stukje opnieuw, het werd na enkele meters meteen duidelijk dat de natuur in beweging is. Elk jaar opnieuw doorstaat ze een periode van meer of minder droogte wat weer een invloed heeft op de groei van de gewassen, bomen en beplanting. Het viel me op hoe landelijk onze eerste etappe is.

De veldbloemen maar ook het onkruid stonden in volle bloei en dat zorgde voor een kleurrijk landschap. Soms al wat moeilijker op foto vast te leggen want niets overtreft het oog.

Ook de bewoners genieten van het landelijke en het wilde in hun tuin wat hun tuin net daarom ook geen typische tuin maakt. Geïnspireerd door René Magritte kan ik deze bewoners alleen maar gelijk geven.

Verborgen carnaval in Hoeselt

Wat we ook niet hadden zien aankomen was een gigantische praalwagen verborgen tussen het groen. Ze staat helemaal klaar om uit te rijden in februari 2021!

Weg van het pad

Een wandelroute is er om af en toe onbewust links te laten liggen. Tijdens onze eerste etappe hebben we meermaals een richtingaanwijzer gemist wat leidde tot nieuwe ontdekkingen. Soms ook tot een diepe zucht maar gelukkig waren die momenten maar schaars.

Zo leidden onze wegen tot een ingezaaid bloemenveld, een bijenhotel en een grenssteen. De grenssteen uit 1685 gaf de grens aan tussen de gemeenten Diepenbeek en Rommershoven. Vroeger betaalde iedere inwoner belastingen volgens het land dat hij in bezit had. Deze belastingen werden geheven volgens de gestemde tarieven van de gemeente waar de bezitter woonachtig was of zijn vruchten inschuurde en dat leidde al eens tot misbruik. Een grenspaal of grenssteen had in die tijd dus een uiterst belangrijke rol. Voor ons was het gewoon een steen, maar wel eentje in een mooie setting!

Langs de aardappelvelden

Na onze kleine stop aan de grenssteen kwamen we terug op het juiste pad en wandelden we langs de aardappelvelden richting het Jongenbos in Vliermaalroot. Op dit moment hing de regen boven ons hoofd en kwamen we tot het besef dat we in België al eens de pech kunnen hebben met het wisselvallig weer. Gelukkig zagen we in deze open ruimte een groot maïsveld waarin we konden schuilen. De bladeren deden hun werk.

Ik kwam al snel tot de conclusie dat een sportbloesje met kap niet genoeg is om me te beschermen tegen regen en de kou nadien. Dubbel pech! Bernadet daarentegen is elke wandeling steevast voorzien op storm en zon. Ze is een échte wandelaarster voorzien op onze Belgische grillen. 🙂

Het Jongenbos

Het Jongenbos is een landgoedcomplex dat oorspronkelijk behoorde tot Kasteel Jongenbos te Vliermaalroot. Voor 1844 werden de bomen gebruikt voor houtwerk en brandstof maar tussen 1844 en 1848 werden maar liefst 70.000 boompjes aangeplant en zo ontstond “Den Jongen Bosch“. We zagen hier voornamelijk populieren maar ook dennen- en loofhoutbomen en eikenbomen.

Het is heel bijzonder hoe we in dit bos verrast werden door de kromming van de takken van een donkere boom te midden van het bos. Dit stond haaks op de felle gele kleur van het varen en toch vielen zowel de boom als het varen mij op. Elk op zijn eigen manier.

Tot Vliermaalroot

Na het bos kwamen we terug op een wandelpad dat langs het veld liep. We hadden zicht op tientallen schapenkontjes. Wij hadden hen gezien maar zij ons ook hoor.

Ondanks de felblauwe lucht kwam een nieuwe regenbui ons al snel tegemoet. We besloten om het hierbij te laten voor onze eerste dag want de pracht van het Jongenbos had ons erg verrast. Het was een mooie afsluiter.