Dit was 2021
Aan het eind van 2020 maakte ik geen jaaroverzicht omdat ik een slecht gevoel overhield aan het jaar waarin een pandemie onze plannen beperkte. In 2021 was het coronavirus nog niet volledig weg maar er waren wel meer mogelijkheden en daar ben ik blij om, want dat geeft hoop.
Laat 2022 zo een jaar worden waarin ik kan loslaten wat voorbij is, tevreden ben met wat zich voordoet en vertrouwen heb in wat zal komen.
Wat gebeurde er allemaal in 2021?
Januari: genot van winterse landschappen
Het jaar 2021 startte met een heerlijk winters gevoel. De sneeuw was met bakken uit de lucht gevallen in de Ardennen en eind januari konden we er ook nog van nagenieten in Limburg. Ik ging dus veel op wandel, alleen of met twee. De wandelingen leverden mooie beelden op waar ik met veel plezier naar terugkijk. Zou de sneeuw dit jaar nog vallen?
Februari: uitwaaien in de Westhoek
Eind februari konden we onze jas al uitlaten, lag ik met blote voeten te genieten in de zon en stonden de paasbloemen op sommige plekjes al in volle bloei. Geeft dat geen hoop? Stijn en ik vertrokken op weekend naar de Westhoek, in combinatie met de stad Brugge. Het voelde goed om eruit te zijn en te genieten van de zeebries in de duinen.
Maart: projecttijd
Het vele wandelen en erop uit trekken aan het begin van het jaar zorgde voor frisse energie want ik werkte thuis aan kleine projectjes en probeerde al eens wat nieuws:
- Mijn ‘reismuur‘ is een muur in mijn bureau waar enkel mijn foto’s van de mooiste plekjes zullen ophangen. In maart 2021 werden de eerste foto’s afgedrukt én kwamen ze tegen de muur.
- Ik deed mee aan een planten try-out in de tuin: het siergras ging weg en er kwamen nieuwe bloemen in de plaats. Note to myself: rozen overleven het bij ons niet.
- In de slaapkamer heb ik een nieuw leesplekje gecreëerd.
- En mijn haar werd voor het eerst gekleurd! 🙂
Nergens heb ik spijt van.
April: vertrouwde fietspaden en een nieuwe job
In april startte ik met een job aan de universiteit van Hasselt. Doordat ik honderden studenten heb ingeschreven in de zomer, kon ik de regelgeving ook op mezelf toepassen. In september nam ik drie vakken op binnen de opleiding toegepaste psychologie aan AP Hogeschool. Mijn eerste examen staat volgende week gepland. Wish me luck!
Zoals elk jaar is april de maand waarin ik op mijn fiets stap om de bloesembloei waar te nemen. Stijn en ik genoten van meerdere zonsondergangen en legden zo’n 70 kilometer af. Soms met een lokaal biertje in onze fietstas waar we in het gras met een mooi uitzicht van genoten.
Mei: wandelweekend Voeren
Na een lange sluitingsperiode voor de cafés en restaurants mocht het weer: een terras doen. Begin mei hadden we een wandelweekend geboekt in Voeren en net dàt weekend openden de terrassen opnieuw. Toeval treft! We genoten van verse forel met amandelschilfers en een glas witte wijn onder een stralende zon. We weken ook even uit om onze benen te strekken in het gras aan de Maas. Laat de lente maar komen!
Juni: roepen naar schermen
In juni werd moest er gesupporterd worden voor de Rode Duivels dus er werd veel naar schermen geroepen. Ook de eerste festivals zoals Werchter Parklife gaven na lange tijd hun aftrap waardoor de maand juni sterk aanvoelde als de start van een niet te vergeten zomer!
Juli: la vita è bella in Toscane
In juli was het exact anderhalf jaar geleden dat we nog op reis waren geweest in het buitenland. Twee weken voor vertrek, na een eerste dosis van het vaccin tegen het coronavirus, boekten we het vliegtuig richting Toscane. Het Italiaans accent klonk als muziek in de oren en we genoten van zomerse temperaturen, op weg naar de meest idyllische plekjes. Het werd een onvergetelijke reis!
Augustus: terugkeren in mezelf
Begin augustus keerden we terug naar huis en hadden we nog enkele dagen vakantie. We kregen onze tweede dosis van het vaccin en vertrokken richting het Zwarte Woud voor een wandelvakantie. Ik was blij dat ik stapvoets mijn hoofd kon leeg maken, in de frisse lucht onder een blauwe hemel.
Later die maand deed ik mee aan een herbronningsweekend waar ik kon genieten van waardevolle woorden tijdens yoga- en meditatiesessies. De woorden kwamen hard binnen. Stilletjes aan begon ik over mijn toeren te geraken – maar van wat?
September: hoogtepunt thuisfront
September werd, net als augustus, een piekmaand op het werk waardoor de grootste lichtpuntjes aanwezig waren in mijn thuisstad, Sint-Truiden. Ik genoot van mijn tuin en zag de laatste bloemen bloeien, bewandelde de uitgestippelde Perenboomgaardroute en genoot van het aanbod van lokale handelaars. Een kampvuuravond in het stadscentrum wist me te verrassen als afsluiter van de mooie nazomerse avonden.
Oktober: gevoelens die mogen uitgesproken worden
Oktober werd een emotionele maand waarin ik veel moest loslaten. Ik ging regelmatig alleen op wandel waardoor ik beter kon luisteren naar mijn gedachten. Daardoor vond ik ook de moed om mijn gevoelens uit te drukken tijdens een functioneringsgesprek op het werk dat nog lang bleef nazinderen. Ik nam ook onverwacht afscheid van een goede vriendin wat enorm zwaar op me woog. Vanbinnen kon ik wel schreeuwen. Voor de buitenwereld leek alles normaal.
De samenwerking met UHasselt kwam eind december helaas tot een einde. De zin om te studeren, die ik gekregen heb tijdens het inschrijven van alle studenten, is gebleven. Daar ben ik heel dankbaar voor.
November: de natuur in hoogtes en laagtes
Begin november vertrokken Stijn en ik voor de derde keer naar het buitenland. Een bezoek aan de Vogezen stond al langer op onze to-visit lijst maar tijdens de zomermaanden kon deze reis helaas niet doorgaan door de reisbeperkingen in Frankrijk. De omgeboekte vakantie in november had ik ook bijna afgezegd omwille van de slechte weersvoorspellingen. Goed dat dat niet gebeurde want de afwisseling tussen een herfstig landschap, de mist, de sneeuw én de zon deden geweldig goed.
December: afsluiten in het Noorden
December is standaard een feestmaand want ik word een jaartje ouder en we komen in een jaarovergang. Op mijn verjaardag mocht ik genieten van een klankschaalceremonie en een welverdiende massage bij Elaisa Wellness.
Na kerst met onze families, vertrokken we richting Tallinn (Estland). In de oude stad genoten we van een traditionele kerstmarkt met Glühwein. Aan de rand van de stad deden we een ijskoude wandeling aan de Baltische kust.
Na enkele dagen vaarden we met de boot richting Helsinki (Finland) om het nieuwe jaar in te zetten. We deden een onvergetelijke sledetocht met husky’s in het Nuuksio Nationaal Park en bezochten alle uithoekjes van de stad.
Op 31 december sloten we 2021 op een bevroren meer af met de woorden “Kolme, kaksi, yksi… Hyvää uutta vuotta!“. Uiteraard onder een magisch vuurwerk.
Wie had gedacht dat we in 2021 onder andere een nieuwe tuin zouden hebben, schnaps zouden drinken op enkele honderden hoogtemeters en er terug gedanst zou worden. 🙂 Niemand, toch?
Lichtpuntjes zijn altijd te vinden maar niet te voorspellen.
Da’s wat 2022 ook weer zo boeiend zal maken.
Ik ben benieuwd.
